De basis van het Medical Taping Concept werd in de jaren zeventig gelegd in Japan en Korea. Hier werden destijds tapemethodes ontwikkeld vanuit de gedachte dat beweging en spieractiviteit essentieel is om gezondheid te houden of te herstellen.
De achtergrond gedachte is, dat spieren niet alleen nodig zijn voor beweging maar daarnaast ook bepalend zijn voor bijvoorbeeld de bloed- en lymfecirculatie en de lichaamstermpartuur. Als spieren niet goed functioneren, kan dat dus een scala van klachten en aandoendingen geven.
Voortbouwend op deze gedachte, werden er diverse elastische tapesoorten ontwikkeld die de spieren in hun functie kon ondersteunen, zonder daarbij de beweging te beperken. Door aangedane spieren op deze manier te behandelen, wordt de lichaamseigen herstelproces geactiveerd. Tijdens de ontwikkeling van deze methode bleek al snel dat het toepassingsgebied veel ruimer was dan alleen het behandelen van spieren.
De sportfysiotherapeut behandelt clienten die na ziekte of blessures weer aan het werk willen en/of weer willen sporten. Hij begeleidt en adviseert ervaren sporters die hun sport op een hoog niveau willen beoefenen. In zijn praktijk ziet de sportfysiotherapeut ook andere (kwetsbare) doelgroepen, zoals ouderen en kinderen, bij wie sport wordt ingezet als onderdeel van de therapie.
De meest klachten waarmee mensen naar de sportfysiotherapeut gaan, zijn blessures aan de knie, enkel en schouder. De therapie richt zich niet alleen op herstel van de getroffen gewrichten, maar kan ook bedoeld zijn om juist lichaamsdelen te trainen die nog belastbaar zijn.
Steeds vaker is hij werkzaam bij sportvereningen en in dienst van sportbonden. Ook werkt hij veel en intensief samen met andere disciplines in de zorg, zoals sportartsen, chirurgen en sportmasseurs en met verantwoordelijkheden voor het arbo beleid bij bedrijven.
